Дэлхийн II дайны дараа эвдэрч сүйрсэн Европыг сэргээн босгох, Европ тивд ЗХУ, АНУ, Их Британийн цэргийн оролцоог хязгаарлаж, Европын улсууд өөрийнхөө хувь заяаг гартаа авах зорилгоор 1951 онд Европын 6 улс анх “Ган ба Нүүрсний гэрээ” байгуулснаар өнөөгийн Европын холбоо үүсэх нөхцөл бүрджээ. Улмаар 1957 оны Ромын гэрээгээр Европын Холбооны суурь тавигдаж, 1985 оны Шенгений гэрээ, 1992 оны Маастрихтын гэрээ, 1997 оны Амстердамын гэрээ, 2007 оны Лиссабоны гэрээгээр гишүүн улсууддаа үйлчлэх төр эрх зүйн суурь систем бий болгож, дундын нэгдсэн хил, нэг зах зээл, нэгдсэн мөнгөн тэмдэгт, хууль эрх зүйн системтэй болсон. 1957-2013 оны хооронд гишүүн улсуудын тоо анхны 6 улсаас 27 улс болтлоо (Их Британи холбооноос гарсан 1973-2020) өргөжсөн.[1] Европ тив сүүлийн 3000 жилийн түүхэндээ нэг гүрний харьяанд эсвэл холбооны улсын хэлбэрээр оршиж үзсэн олон жишээ бий. Эдгээрийн хамгийн боловсронгуй хэлбэр нь 1951 оноос эхэлсэн өнөөгийн Европын Холбооны формат юм.